24 czerwca, Warszawa | Scena CST wieczór 1 – Izolacja, Centralna Scena Tańca w Warszawie edycja II

Artykuł archiwalny

Zapraszamy na pierwszy wieczór Centralnej Sceny Tańca (CST) już 24 czerwca o godzinie 19:00 w Mazowieckim Instytucie Kultury. Zaprezentują się soliści oraz duety, którzy przedstawią podjęty temat izolacji z różnych perspektyw.

Wieczór Sceny CST połączy premiery, realizacje, które zostały stworzone podczas pierwszych miesięcy zamknięcia światowej pandemii, oraz te starsze. Pokazuje to jak temat wyizolowania, zamknięcia, czy odosobnienia jest wciąż żywy, aktualny i zmienia tylko kolory. Poprzez selekcję zostały wytypowane spektakle o dużej różnorodności artystycznej. Okazję do zaprezentowania się będą mieli tancerze z Polski działający również na scenie międzynarodowej oraz z Francji.

Scena CST wieczór 1 – Izolacja, Centralna Scena Tańca w Warszawie edycja II
24 czerwca 2021 r, (czw) 19:00 | Mazowiecki Instytut Kultury
Bilety 20 zł

Program wieczoru

„PRELUDIUM CZUŁOŚCI” / Wojciech Rybicki / Natalia Wojsyk / choreografia: Marzena Kobryń, czas trwania: 6 minut
„untold manifesto” / Joanna Brodniak, czas trwania: 6 minut
„DEVICE” / Marcin Motyl, czas trwania: 6 minut
„La la la la la” / Magdalena Widłak, czas trwania: 17 minut
„Nie przepraszaj” / Claire Saintard / Marek Klajda / choreografia: Thierry Verger, czas trwania: 30 minut

fotografia: młoda kobieta w kostiumie scenicznym siedzi na podłodze, ciemne tło

Lalalalala Magdalena Widłak Fot. Artur Wacławek

Więcej o spektaklach

PRELUDIUM CZUŁOŚCI

Historia relacji między dwojgiem, ale również metaforyczna historia tego za czym wszyscy tęsknimy, bliskością drugiego człowieka. Historia, która jest próbą ukazania homogenicznej całość wzajemnie połączonych elementów relacji człowieka z człowiekiem. Kształt Preludium powstał zarówno w procesie indywidualnych poszukiwań tancerzy budując postać poprzez kreowanie ruchu opartego na eksponującej ekspresji, jak i swoistym charakterze tańca współczesnego, tak aby poza fizycznym aspektem emocji ukazać przepływ czułości lub jej silny brak.

Preludium to historia między kobietą a mężczyzną, wstęp, początek lub koniec. Może być zapowiedzią czegoś nowego, ale równie początkiem tego, co się nigdy nie wydarzy. Ciało jest nośnikiem emocji, a wszystko co czujemy wydarza się przez ciało. Relacja tancerzy, historia “preludium” to tęsknotą za “czułą bliskością”

Koncepcja i choreografia: Marzena Kobryń
Wykonanie: Wojciech Rybicki / Natalia Wojsyk /

untold manifesto

We are the victims of the … of the lack of…

Of full and heavy …

We are the people without …

Who have moved beyond … and …

To a parody of …

We are the … .

Koncepcja, choreografia i wykonanie: Joanna Brodniak

DEVICE

Inspiracją do stworzenia DEVICE jest obserwacja codziennych zachowań przechodniów i życia

toczącego się przy wielkomiejskich ulicach. To próba odpowiedzi na pytanie czy jedno

urządzenie może spowodować w nas jakąś zmianę? Czy może wzbudzić w nas jakieś uczucie?

Czy może sprowokować inny bieg wydarzeń w naszym myśleniu i odczuwaniu? Początkowo

naturalne i codzienne zachowanie, zmienia się po chwili w pewne odchylenia- nietypowe i

zaskakujące odruchy, kolokwialnie nazywane „przyruchami”, które wymykają się naszej kontroli i działają poza naszą świadomością.

Koncepcja, choreografia i wykonanie: Marcin Motyl

La la la la la

Inspiracją dla powstania sola „La la la la la” był temat macierzyństwa, które rozumiane jest tu jako dwuznaczny dla kobiety etap, pełen sprzecznych uczuć, emocji, potrzeb i przemyśleń. Dwubiegunowość była wyjściem dla poszukiwań ruchowych. Obowiązek kontra chęć, poświęcenie kontra spełnienie, strach i zmęczenie kontra siła. Duży wpływ na kształt etiudy miał film Romana Polańskiego pt. „Dziecko Rosemary”. Koncepcja, choreografia i wykonanie: Magdalena Widłak

Nie przepraszaj

Dwa ciała. Albo jedno ciało. Ale dwa serca.

Bezkształtna, estetyczna, ruchoma postać. Zgadujemy że to dwie osoby. Połączone.

Czy to połączenie ma szanse przetrwać? Przecież za chwilę te ciała osłabną, serca przyspieszą, oddechy zawieszą się, zabraknie powietrza i przestrzeni.

Mogłoby być tylko to połączenie. Ale wydaje się to takie niepełne. Jakby trzeba było odłączyć się od siebie, aby być sobą.

To nie jest historia o miłości. Jest to spotkanie dwóch światów, które chciałyby wydobyć się z życia i stworzyć mikrokosmos tam, gdzie mogą być jednym. Tam, gdzie grawitacja nie ma przyczepności, gdzie w końcu być osobno mogłoby wystarczyć.

To nie jest para. To jest układ dwóch magnesów, które przyciągają tyle, ile odpychają się nawzajem. Przyciąganie jest prawdziwe, przynosi formę uspokojenia w tym ulotnym, ale pięknym związku.

W tych magnesach są dwa bieguny. Jest to taniec, który łączy i izoluje. Czasami jedno odwraca się, odpychając drugie. Przed kolejnym połączeniem.

Koncepcja i choreografia: Thierry Verger.
Wykonanie: / Claire Saintard / Marek Klajda /

Kurator: Magdalena Brzozowska
Organizator: Mazowiecki Instytut Kultury i Fundacja Artystyczna PERFORM
Projekt: Centralna Scena Tańca w Warszawie edycja II
Projekt współfinansuje miasto stołeczne Warszawa

WOJCIECH RYBICKI – tancerz KLU dance theatre, student Akademi Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach o kierunku taniec. Niezwykle dociekliwy i wrażliwy artystycznie. Jego przygoda z tańcem zaczęła się bardzo późno ale świadomie i konsekwentnie szuka siebie w ruchu. Interesuje go szczególnie postać i emocjonalna prawda. Za swoją sceniczną osobowość zyskał uznanie na wielu festiwalach tanecznych i offowych. Wraz z KLU zrealizował wiele choreografii zespołowych, jedną z ostatnich “przedpandemicznych” “Oculus” w choreografii Jarosława Mysony i “Et ego homo sum” Marzeny Kobryń.

NATALIA WOJSYK – tancerka KLU dance theatre, przygodę z tańcem zaczęła jeszcze w szkole podstawowej stawiając pierwsze kroki w lokalnej grupie tanecznej domu kultury. Szukając możliwości rozwoju trafiła do grupy tańca współczesnego Marzeny Kobryń skąd podążając już za świadomym wyborem i fascynacją tańcem współczesnym zaczęła przygodę z teatrem tańca KLU, gdzie aktualnie się realizuje. Swoje działania taneczne opiera na szeroko pojętej technice tańca współczesnego i improwizacji. Za kreacje w choreografiach zespołowych otrzymała nagrodą za osobowość sceniczną, doceniona przez Michała Zubkowa i nagrodzona zaproszeniem na Internationale Dance Summer School w Koszęcinie.

JOANNA BRODNIAK – absolwentka kulturoznawstwa oraz publicystyki kulturowej na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, a także dyplomowana instruktorka tańca (NCK Kraków). Od początku 2018 roku związana z Teatrem ROZBARK jako pedagog tańca współczesnego, a od 2020 również jako moderator wydarzeń artystycznych. W 2021 jej solowa choreografia „untold manifesto” zdobyła tytuł the best solo na międzynarodowym festiwalu Solo Duo Dance Festival w Budapeszcie. Autorka tekstów krytycznych z dziedziny teatru tańca i ruchu. Realizacje: GEMINI tryptyk, reż. Anna Piotrowska, 2021 r., produkcja: Teatr ROZBARK, untold manifesto, chor. Joanna Brodniak, 2021r., PROPAGANDA.ucieleśnienie, reż. i chor. Anna Piotrowska, 2020 r., produkcja: Teatr ROZBARK, 19EC20, chor. Anna Piotrowska, 2020 r., produkcja: Teatr ROZBARK, Czy mnie kochacie? reż. i chor. Kamil Bończyk, Teatr Śląski w Katowicach, 2020 r., Out of structure, reż. i chor. Anna Piotrowska, produkcja: Fundacja Wielki Człowiek, 2019 r., summa summarum, chor. Joanna Brodniak i Katarzyna Zioło, 2019 r., Slavic body, wideoprojekt, produkcja: Fundacja Wielki Człowiek, 2018 r.

MARCIN MOTYL – niezależny tancerz, choreograf i performer. Ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Baletową w Warszawie, a następnie w latach 2011-2017 pracował w Polskim Teatrze Tańca. Do tej pory miał okazję współpracować z takimi twórcami jak: Ohad Naharin, Jo Strømgren, Veroni-ka Raz, Ewa Wycichowska, Mariusz Treliński, Urszula Bernat- Jałocha, Iwona Pasińska i wiele inny-ch. Nieustannie zdobywa doświadczenie, biorąc udział w licznych zagranicznych projektach i warsztatach prowadzonych przez takich twórców czy pedagogów jak: Franck Chartier, Gabriela Carrizo, Yuval Pick, Sjoerd Vreugdenhil, Yoshifumi Inao, Henrik Kaalund, Yi-Chun Liu, Stian Da-nielsen, Shi Pratt. Marcin pracuje dziś nad własną metodą pracy twórczej, kształtując jednocze-śnie swoisty język ruchu. Mając na celu stworzenie indywidualistycznego podejścia do chore-ografii, korzysta ze swojego profesjonalnego wykształcenia oraz doświadczenia, łącząc je z sze-roko pojętym pojęciem abstrakcji i swoimi zainteresowaniami ludzkim umysłem.

MAGDALENA WIDŁAK – absolwentka Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, kierunek studiów-choreografia i techniki tańca. Jako tancerka współpracowała z Elwirą Piorun (Teatr Tańca Zawirowania, Warszawa), Maszą Triputsen, Karoliną Kroczak, Adamem Adamonisem, Pauliną Święcańską, Teatrem Tańca i Ruchu V6 w Łodzi (chor. Natalia Kielan). Obecnie związana z Rzeszowem, gdzie tańczy w Teatrze O.de.la (chor. Marta Bury) oraz współpracuje z Teatrem Maska jako twórca ruchu scenicznego (spektakle: „Gwiezdnik”, Nina i Paul”, asystentka choreografa – „Akademia Pana Kleksa”), a także jako wykonawca („Dzikie łabędzie”, „Dokąd pędzisz, koniku?”, „Romeo i Julia”). Zakwalifikowała się do programu dla początkujących choreografów Julidans Artists’ Lab w Amsterdamie i uczestniczyła w projekcie „Stepping back if back is ahead” Clary Amaral. Stworzyła 3 spektakle ruchowe: solo „La la la la la” wielokrotnie modyfikowane i pokazywane na konkursach i festiwalach w Polsce, trio „Szkice węglem” w ramach Stypendium twórczego Marszałka Województwa Podkarpackiego oraz solo „Studium (Przypadku) Strachu, S.(P.)S.” podczas wygranej rezydencji w Teatrze Rozrywki w Chorzowie w ramach 9. Obserwatorium Artystycznego Entree. Od września 2019 do marca 2020 pracowała jako tancerka w projekcie Olsztyński Teatr Tańca. Prolog (spektakle „Nie-uprzejmość w operze”, „Nienasycenie”, „Poruszony las”). Aktywnie działa również jako instruktor tańca.

CLAIRE SAINTARD uczyła się tańca klasycznego u J. Goube, S. Prince, F. Legrée, E. Martins. Następnie, krok po kroku odkrywała taniec współczesny, a M. Ohanessian dał jej podstawy do pracy scenicznej. Jej doświadczenia w grupach tanecznych, zarówno neoklasycznych i współczesnych, pozostawiły ją jednak z pewnym poczuciem niedosytu. Swoje portfolio techniczne i ruchowe Claire uzupełniła dzięki równoległej praktyce jogi oraz pracy z Thierrym Verger. Jej spotkanie ze stworzoną przez niego techniką Modal Underground dały pretekst do nowego, artystycznego spotkania ze sobą.

MAREK KLAJDA jest performerem od dawna fascynującym się doświadczaniem ciała i umysłu oraz związkiem między nimi. Jest instruktorem sztuk walki i qigong, z ponad 30-letnią ciągłą praktyką. Taniec stał się naturalnym przedłużeniem tych oryginalnych poszukiwań. Marek uczył się tańca współczesnego u Kamy Giergoń, a obecnie współpracuje na stałe z zespołem Thierry’ego Verger, francuskiego choreografa i twórcy techniki Modal Underground. W jego dorobku artystycznym znalazły się duety: „The Game of Love” oraz „Meant to be” (z Kamą Giergoń), „Exit” (z Pauliną Święcańską), „Wbijamy na balet” (z Isabelle Klajda), „Impossible” i film „Edge” (z Claire Saintard) oraz spektakl solowy solo „Sacre”.

THIERRY VERGER – francuski tancerz, edukator, choreograf. Twórca stylu tańca współczesnego Modal Underground. W swojej pracy Thierry opiera się na stworzonej przez siebie, oryginalnej i eklektycznej technice tanecznej. Czerpie z doświadczeń mistrzów tańca z przeszłości i teraźniejszości, ze sztuk walki i tańca rytualnego. Modal Underground to pomost pomiędzy średniowieczną fantazją a współczesną rzeczywistością. Ten sposób tworzenia choreografii łączy przeciwieństwa: klasyczne linie i barokowe krzywe, zmysłowość i nieokiełznanie. Thierry współpracuje z wieloma znanymi szkołami i teatrami w Europie. W Polsce współpracował z teatrami tańca w Kielcach, Lublinie, Poznaniu, Krakowie i Szczecinie. Tworzył także choreografie do pierwszych edycjach programu „You can dance”. Na stałe mieszka, tworzy i uczy w Paryżu.

Kuratorka działu Scena CST: Magdalena Brzozowska
Wydarzenie realizowane w ramach projektu Centralna Scena Tańca w Warszawie edycja II
Organizatorzy: Fundacja Artystyczna PERFORM i Mazowiecki Instytut Kultury
Współfinansowanie: Miasto Stołeczne Warszawa

(Opracowanie informacji: Fundacja Artystyczna PERFORM)

brązowa plansza graficzna z napisem scena cst