Pozwala, by w pracach zaistniał uporządkowany chaos. Prace artystki oscylują pomiędzy pierwotnie wyszlifowaną precyzją grafiki warsztatowej, a ekspresją niesfornej formy wyrosłej z wyobraźni.

Portretujemy Marię Łuszczkiewicz-Jastrzębską – warszawską graficzkę i rysowniczkę.

Artystka urodziła się w 1929 r. w Warszawie. Studiowała w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom obroniła w 1954 r. na Wydziale Grafiki w pracowni Prof. T. Kulisiewicza. Będąc komisarzem Współczesnej Grafiki Polskiej, organizowała wystawy za granicą w Algierze (1966), Tunisie (1968) i Luksemburgu (1973). Przez 10 lat jako członek komisji rzeczoznawców brała udział w jej obradach w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Uczestniczyła w licznych wystawach indywidualnych oraz zbiorowych w kraju i za granicą. Jest laureatką wielu konkursów graficznych, a także: Złotego Medalu na II Międzynarodowym Biennale Grafiki we Florencji (1970), nagrody Ministra Kultury i Sztuki na V Ogólnopolskiej Wystawie Grafiki w Poznaniu (1971), nagrody i medalu na Ogólnopolskiej Wystawie w Sopocie (1981), nagrody specjalnej na II Międzynarodowym Festiwalu Grafiki w Menton we Francji (1989).

Styl Marii Łuszczkiewicz-Jastrzębskiej ukształtowały lata praktyki w dziedzinie grafiki warsztatowej, m. in. suchoryt. Potem Artystka opowiedziała się za rysunkiem odręcznym, wyrosłym na perfekcyjnym warsztacie technicznym. Oprócz pozaartystycznych okoliczności właśnie prostota, nośność, mobilność i możliwość szybkiego przenoszenia intencji twórczej na tworzywo zadecydowały o świadomym wyborze, by wypowiadać się w rysunku jako aktywności w pełni autonomicznej.

Artystka ceni dyscyplinę działania oraz eliminację zbędnych elementów. Choć ma uznanie dla ładu geometrii, pozwala, by w pracach zaistniał uporządkowany chaos i nieskrępowana gra cienkich jak włos kresek. Prace artystki oscylują pomiędzy pierwotnie wyszlifowaną precyzją grafiki warsztatowej, a ekspresją niesfornej formy wyrosłej z wyobraźni, obserwacji, bogactwa własnego wnętrza. Maria Łuszczkiewicz-Jastrzębska lubi w rysunku jego skrócony dystans pomiędzy impresją mentalną percypującego a podręcznym sposobem artystycznego zapisu. Artystka posługuje się wszelkiej maści tworzywem rysunkowym, w tym piórkiem, pastelami, kredkami. Jej styl rysunkowy dynamicznie się rozwija, ewoluuje dwukierunkowo: z form żywych, niewyciszonych, spontanicznych i wieloelementowych do dyscypliny, czystości i ponętnej pustki papieru i na odwrót. Dodatkowo charakterystyczne dla okresu graficznego zamiłowanie do czystej, mocnej czerni przeobraziło się w wielką pasję do bieli, transparentności i utopijnej wizji rysunku przezroczystego – takiego, „żeby forma wisiała w powietrzu”.

Maria Łuszczkiewicz-Jastrzębska tworzy dzieła bardzo różnorodne, otwarte na wszelkie zabiegi rysunkowe i intrygujące znaki z otoczenia. Prace plasują się między porządkiem, statyką, zwięzłością i ścieśnieniem form, a symfonią i wielogłosem kresek, linii, kształtów, plam i różnych śladów przypominających te z ulubionych technik graficznych. Artystka buduje i wyraża swój abstrakcyjny świat poprzez balansowanie między systemowym porządkowaniem formy i światłocienia, a koronkową pracą stwarzania organicznej, rozwibrowanej i niepowtarzalnej materii.

Projekt PORTRET ARTYSTY jest realizowany w Galerii Test.