Wykonawcy pytają: Jak połączenie humanoidów, androidów, syren i innych stworów wpływa na tragiczną ewolucyjnie kondycję człowieka przedzierającego się przez chaotyczną i destrukcyjną cywilizację?

Syrenoidy spektakl site-specific
choreomozaika w reżyserii Magdaleny Przybysz i Michała Przybyły z udziałem Marty Seredyńskiej
15 września 2024 r. (nd.) 18:00 | Centralna Scena Tańca
miejsce: Pomnik Syreny nad Wisłą w Warszawie, ul. Wybrzeże Kościuszkowskie (przy Moście Świętokrzyskim)
wstęp wolny

Choreomozaiki to cykl działań site-specific zainicjowanych przez Magdę Przybysz i Michała Przybyłę. To choreograficzno-performatywne interwencje odbywające się przede wszystkim w przestrzeniach miejskich. Ich celem jest podjęcie dialogu z mieszkańcami(-nkami) za pomocą sztuki tańca na temat ważnych obiektów architektonicznych danego miejsca, np.: rzeźb, budynków, pomników, parków itp.

Pierwsze wydarzenie tego cyklu miało miejsce 13 września 2023 roku podczas Festiwalu Tańca Współczesnego w Częstochowie Pamięć miasta kuratorowanego przez Annę Królicę, która zaprosiła duet do ożywienia Skweru Solidarności w Częstochowie i znajdującej się na nim słynnej rzeźby Włodzimierza Ściegiennego zwanej potocznie Panią Kowalską.

Tym razem w ramach Centralnej Sceny Tańca artystki pragną ożywić i upodmiotowić pomnik Syreny nad Wisłą autorstwa polskiej rzeźbiarki Ludwiki Nitschowej. Co ciekawe, pierwsza koncepcja artystki zakładała wykonanie rzeźby z zielonego szkła, jednak ta okazała się zbyt kosztowna i trudna w realizacji, dlatego ostatecznie monument odlano z brązu.

Modelką, która pozowała Nitschowej do wykonania głowy i korpusu, była jej kuzynka Wanda Krahelska-Filipowicz, jednak… syrena ma twarz innej kobiety. Sama rzeźbiarka opisała swoją kuzynkę w następujący sposób:

wysoka, świetnie zbudowana, mocna dziewczyna o słowiańskim, a raczej polskim typie urody.

Niestety, ze względu na wybuch II wojny, nie zrealizowano wszystkich elementów otoczenia rzeźby – przykładowo na krawędzi basenu miały zostać umieszczone mewy zrywające się do lotu. Nie zrekonstruowano ich, ponieważ ich modele i odlewy zostały zniszczone w czasie wojny. Jednak pomnik ten nigdy – mimo 35 przestrzelin – nie został przeznaczony przez okupantów do rozbiórki, po wojnie wyremontowano go i stoi po dzień dzisiejszy, ciesząc odwiedzające osoby swą urodą i tajemniczym magnetyzmem.

Przybysz i Przybyła pragną (wraz z gościnnym udziałem Marty Seredyńskiej) zatrzymać się nad następującymi pytaniami:

• Gdyby Syrena miała głos, to co by nam opowiedziała, jakimi historiami by się podzieliła? Co czuła kiedyś i jak się ma dzisiaj? Co ją wzrusza, cieszy i bawi, a co złości i smuci?
• W jakim kierunku spogląda?
• Czy lubi ludzi? Czy lubi Warszawę?
• Czy my sami też jesteśmy stworzeni ze szkła lub z brązu? A może jeszcze z czegoś innego? W jaki sposób syrenie i nasze osobiste przestrzeliny wpływają na naszą codzienność?
• Kim są Syrenoidy? Jak połączenie humanoidów, androidów, syren i innych stworów wpływa na tragiczną ewolucyjnie kondycję człowieka przedzierającego się przez chaotyczną i destrukcyjną cywilizację?
• Czy jest dla nas jakaś ciemnozielona nadzieja? (Wszak zielony to kolor nadziei).

Biogramy realizatorek(-ów)

Magda Przybysz – choreografka, performerka, edukatorka, osoba pisząca. Swoją drogę zaczynała w Eksperymentalnym Studio Tańca Iwony Olszowskiej w Krakowie. Wciela choreograficzne strategie na scenie, w filmie, literaturze oraz przestrzeniach publicznych. Wykładowczyni i współkierowniczka merytoryczna prowadzonych na USWPS w Warszawie studiów podyplomowych Komunikacja w organizacji oparta na empatii. Stypendystka MKiDN (2012, 2020) w dziedzinie taniec, a także stypendystka Stypendium twórczego Grażyny Kulczyk z zakresu współczesnej choreografii (2021).

Michał Przybyła – tancerz, choreograf, pedagog, performer. Absolwent studiów licencjackich na AHE w Łodzi w zakresie tańca i choreografii. Studiował na UAM w Poznaniu na kierunku Media Interaktywne i Widowiska. Ukończył program MASA organizowany przez Kibbutz Contemporary Dance Company w Izraelu oraz staż w KCDC. Od roku 2020 współpracuje z Krakowskim Teatrem Tańca, Krakowskim Centrum Choreograficznym, Teatrem Tańca Zawirowania, Teatrem Studio w Warszawie oraz Teatrem Powszechnym w Warszawie. W roku 2020 otrzymał stypendium twórcze Miasta Kraków oraz był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W tym samym roku został rezydentem Centrum Teatru i Tańca w Warszawie. Jego krótka praca solowa This thing inside me is a rickety bridge of impossible crossing zdobyła III nagrodę na Warszawskim Konkursie Choreograficznym w 2021 roku. W roku 2022 został rezydentem Instytutu im. J. Grotowskiego we Wrocławiu. Współtworzy Direct Message Collective, z którym powstał spektakl Bromance (2018) oraz spektakl/instalacja ANIMALIA (2019).

Marta Seredyńska – badaczka, producentka, recenzentka. Koordynacyjnie i producencko współpracowała m.in. z Malta Festival Poznań, Teatrem Polskim w Poznaniu, warszawską Fundacją Warsaw Bauhaus, Fundacją Scena Współczesna/Teatrem Tańca Zawirowania, Fundacją Szkoła Liderów. Od roku 2016 prowadzi Fundację Rezonanse Kultury, gdzie produkuje większość projektów. Jako autorka tekstów współpracowała m.in. z „Didaskaliami”, Internetowym Magazynem „Teatralia”, portalem TaniecPOLSKA.pl, magazynem „Taniec”, kwartalnikiem „Nietakt”. Prowadzi też autorską stronę „tańczę słowem”. Od roku 2022 współpracuje z Centralną Sceną Tańca, gdzie opiekuje się działem Krytyki i teorii tańca. Od kilku lat zajmuje się też światłem w spektaklach teatralnych i tanecznych – współpracowała m.in. z olsztyńskim Zespołem Śmierci i Tańca, Teatrem Akrobatycznym Supernova, Aleksandrą Skorupą, Patrycją Nosiadek. W 2022 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.