Michał Barański połączył jazz z hinduskim i polskim folkiem. To jeden z najbardziej kreatywnych i odważnych artystów polskiej sceny jazzu.

Michał Barański Masovian Mantra
25 października 2023 r. (pon) 19:00 | Space of Jazz
Bilety 40 zł

Pierwsza autorska płyta Michała Barańskiego, cenionego gitarzysty i kontrabasisty to połączenie inspiracji folkiem mazowieckim oraz hinduskim ─ artysta stosuje unikalną technikę hinduskiej perkusji wokalnej konnakol. Jazz na najwyższym europejskim poziomie.

Jest na płycie Masovian Mantra sporo do posłuchania i sporo do rozszyfrowania. Album ukazał się w serii Polish Jazz, którą w 1965 roku zainicjował krążek Warszawskich Stompersów m.in. z opracowaniami rodzimych tematów ludowych.

Przez ponad pół wieku podobnych płyt było znacznie więcej i Michał Barański do tej tradycji świadomie nawiązuje. Jest to propozycja na wskroś nowoczesna, operująca językiem chwilami złożonym, ale jednocześnie uniwersalnym i nadzwyczaj inspirującym.

 Masovian Mantra stanowi wybór co najmniej trzech wątków, które muzycy pod wodzą Michała Barańskiego tj. Shachar Elnatan (gitara), Michał Tokaj (piano), Łukasz Żyta (perkusja), Bodek Janke (tabla), Kuba Więcek (saksofon), Kacper Malisz (skrzypce), Joachim Mencel (hurdy-gurdy), Olga Stopińska (wokal), Jan Smoczyński (akordeon) oraz Dziadek Tadek (recytacja) próbują połączyć w jednej przestrzeni. Są to muzyczne Indie, polska tradycja ludowa (z symbolicznym mazurkowym trójmiarem) i brzmienie współczesnego jazzu wraz z jego wzorami sięgającymi lat siedemdziesiątych.

Warto w tym miejscu przywołać z jednej strony legendarnego Raviego Shankara czy grupę Shakti z Johnem McLaughlinem, praktykę hinduskiego śpiewu rytmicznego konnakol, ale też z drugiej strony dokonania muzyków polskich, w tym głównie Zbigniewa Namysłowskiego (z którym Michał Barański nagrał album Assymetry), Tomasza Stańki (słynna wyprawa do Taj Mahal), grupę Osjan czy eksperymenty Sławomira Kulpowicza z wirtuozem sitara Shujaatem Khanem. Rodzime wątki etniczne są w tym wypadku związane z regionem południowego Mazowsza, z dominującym mazurkowym metrum trójdzielnym. Uważne ucho wychwyci także brzmienia inspirowane najogólniej rzecz biorąc, sceną jazzu fusion czy ethno-fusion (m.in. Weather Report, Pat Metheny, Joe Zawinul Syndicate), a także stylistyką artystów współczesnych, coraz bardziej docenianych przez słuchaczy i krytykę, jak choćby ormiańskiego pianisty Tigrana Hamasyana (na którego powołuje się Michał Barański).

Kontynuując listę inspiracji, trzeba dodać elitę kontrabasistów i twórców nowoczesnej szkoły gitary basowej takich jak legendarny Jaco Pastorius czy działający współcześnie Avishai Cohen i Hadrien Feraud.

Michał Barański

Gitarzysta i kontrabasista, jeden z najbardziej kreatywnych, poszukujących i odważnych artystów współczesnej polskiej sceny jazzu. Jego dorobek, niezależnie od działalności klubowej, estradowej i edukacyjnej, obejmuje kilkadziesiąt płyt, zrealizowanych u boku liderów reprezentujących różne, niekiedy skrajne rejony sceny muzycznej. Zestaw płyt składających się na muzyczny portret Michała Barańskiego mógłby w skrócie obejmować takie albumy, jak choćby Presence tria Trilogy wraz z jego mentorem Bradem Terry (2000), z udziałem Mateusza Kołakowskiego i Tomasza Torresa, Assymetry z zespołem Zbigniewa Namysłowskiego (2006), Umiera piękno Agi Zaryan (2007), Early Reflections z Bennie Maupin Quartet (2008) oraz Sacrum Profanum z kwartetem Adama Bałdycha.

W biografii Michała Barańskiego pojawiają się bez mała wszystkie kluczowe nazwiska polskiego jazzu, w tym, obok wymienionego Zbigniewa Namysłowskiego, również Tomasza Stańki i Michała Urbaniaka. Ostatnio studiuje indyjską muzykę karnatycką i w praktyce demonstruje indyjską perkusję wokalną (konnakol).

Koordynacja: Paulina Czajor p.czajor@mik.waw.pl