Utopia jako „nie-miejsce” może teoretycznie zaistnieć zawsze i wszędzie, jako że człowiek nosi w sobie potrzebę antycypowania „nowego, wspaniałego świata”.

Anna Bujak Eutopia
30 marca – 22 kwietnia 2022 r. | Galeria XX1
Otwarcie: 29 marca (wt) 16:00-19:00
Wstęp wolny

Wystawę zainspirował obszar związany z ideowym ciężarem terminu Utopia. Pojawiające się na wystawie obiekty mają znaczenie symboliczne i są zapisem idei związanych z utopijnym, nierealnym projektowaniem swojego/lub czyjegoś życia, konsekwencjami nadmiaru zaufania lub po prostu są odpowiedzią na wishful thinking. Wystawa odnosi się do sytuacji uniwersalnych ale i prywatnych. Eutopia (szczęśliwe miejsce), greckie éu to – dobry, szczęśliwy, pomyślny. Myślenie utopijne ma długą tradycję sięgającą początków kultury europejskiej. Utopia jako „nie-miejsce” może teoretycznie zaistnieć zawsze i wszędzie, jako że człowiek nosi w sobie potrzebę antycypowania „nowego, wspaniałego świata”. Trwała szczęśliwość jest jednocześnie pułapką.

Trwała szczęśliwość jest jednocześnie pułapką.

W mojej pracy artystycznej obecna jest teza, że realizacja idei, podobnie jak i jej utrata, kiedy załamuje się „wyobrażenie”, może być bardziej bolesna niż jakakolwiek inna strata. Podobnie jak Margaret Cavendish w książce Blazing World (1666) sugeruję, że jestem właścicielką swojej utopii, projektuję przestrzeń, w której czuję się wzmocniona, a ci, którym się to nie podoba – mogą stworzyć dla siebie idealny świat na własnych warunkach.

Anna Bujak

Artystka wizualna, tworzy rzeźby, obiekty sztuki oraz instalacje. Jej zainteresowania obejmują sferę człowiek – natura – kultura. Inspiruje ją literatura, rzeczywistość i sposoby na przezwyciężanie traumatycznych sytuacji. Absolwentka wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa i Rzeźby (2011). W 2017 r. obroniła doktorat w dyscyplinie Sztuki Piękne (Metafory cienia). Laureatka stypendiów i konkursów artystycznych. Jej prace prezentowane były na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą.

Rzeźba jest dla mnie medium, za pośrednictwem którego komunikuję idee. Interesuje mnie kondycja człowieka w świecie, w którym wszystko staje się substytutem, związek człowieka z antropocentryczną naturą, traumatyczne rozwidlenia pamięci.

W swojej praktyce artystycznej dążę do podstawowych form, odrzucając to co zbędne. Ważną funkcję pełnią tytuły prac. Staram się wyabstrahować formę, która będzie „ostra” w swoim przekazie.

Koordynator: Agnieszka Rogóz xx1@mik.waw.pl