Od 24 lipca | “Iluzja? Abstrakcja? Symbol? Interpretacje przestrzeni w obrazie” – wystawa pracowników Katedry Malarstwa i Rysunku z Radomia, Galeria Test
Sześcioro artystów i ich różnorodne postawy artystyczne przyjmowane wobec problemu interpretacji rzeczywistości w malarstwie, od iluzjonizmu po abstrakcyjną interpretację świata realnego – St. Zbigniew Kamieński, Kazimierz M. Łyszcz, Katarzyna Nowicka-Urbańska, Łukasz Rudecki, Małgorzata Strzelec, Apoloniusz Węgłowski
Iluzja? Abstrakcja? Symbol? Interpretacje przestrzeni w obrazie
27 lipca – 9 września 2020 r.
Otwarcie 24 lipca (pt) – 18:00
Galeria Test, Warszawa, ul. Marszałkowska 34/50
Wstęp wolny. Wystawa dostępna dla osób z niepełnosprawnościami.
Regulamin zwiedzania galerii >>
Na wystawie zostaną przedstawione dokonania pracowników Katedry Malarstwa i Rysunku Wydziału Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im. K. Pułaskiego w Radomiu. Celem wystawy jest zaprezentowanie różnych postaw artystycznych przyjmowanych wobec problemu interpretacji rzeczywistości w malarstwie. Z racji odmiennych praktyk i technologii wytwarzania obrazów rezultatem tych działań są zróżnicowane autorskie propozycje. Ich walory wynikają z indywidualnie traktowanego tytułowego problemu artystycznego, którego spektrum rozciąga się od iluzjonizmu po abstrakcyjną interpretację świata realnego.





(…) W percypowaniu relacji trójwymiarowości uprzywilejowany jest zmysł wzroku i to jemu przypada główna rola w konstruowaniu poczucia przestrzeni w obrazie. Wzrok najpełniej rejestruje otaczającą rzeczywistość, dając nam w pewnym zakresie najbardziej zobiektywizowany pogląd na temat natury i jej cech specyficznych. Od początku istnienia gatunku ludzkiego był zmysłem przetwarzającym najwięcej informacji o świecie i umożliwiał wytwarzanie jego autorskich interpretacji. Ujmowały one fenomeny rzeczywistości przy pomocy podstawowych elementów formy plastycznej – linii, barw, faktur, perspektyw tak, aby dać im jak najbardziej zrozumiałą postać, możliwą do zobrazowania w danej kulturze. Każda cywilizacja wytworzyła swoje własne odczuwanie, pojmowanie i interpretowanie przestrzenności świata, owocowało to różnymi sposobami jej wyrażania w płaszczyźnie obrazu. Stosowane były: kontur, krycie figurami, sugerowanie głębi i wypukłości cieniowaniem, relacje figura-tło i ekspresja elementami formy. Posługiwano się też różnymi rodzajami perspektywy, co wynikało z poziomu rozwoju danej kultury.
(…) Mimetyczne kopiowanie natury, a zatem realistyczne odtwarzanie przestrzenności jest dzisiaj niewystarczające, ponieważ nie oddaje istoty przedmiotów, nie odpowiada też potrzebom poznawczym współczesnego odbiorcy. Dzisiejsza rzeczywistość jest wielowymiarowa, na jej znaną nam z doświadczenia postać nakładają się wszędobylskie obrazy wytwarzane mechanicznie, zwielokrotniane poprzez ingerencję mediów elektronicznych. Obraz mimetyczny nie zaspakaja również potrzeb badawczych artysty. Jest zbyt jednostronny, ubogi w znaczenia. Z tej przyczyny obrazy współczesne nie naśladują rzeczywistości, ponieważ same stają się jej częścią, tworząc rozedrganą i wszechobecną ikonosferę, w której każda dodatkowa forma przestrzenności wytwarza się w wyniku wzajemnego oddziaływania jej elementów składowych – obrazów pozbawionych materialności – images.
Kazimierz M. Łyszcz
Koordynator: Apoloniusz Węgłowski, test@mik.waw.pl
ZOBACZ: Program MIK w wersji tekstowej