Do 29 stycznia, on-line | Jolanta Rudzka-Habisiak i Julie Oakes “ONA i ONA / SHE & SHE” – Galeria Test

Otwarcie wystawy prac Jolanty Rudzkiej-Habisiak i Julie Oakes zatytułowanej SHE & SHE w Galerii Test było zaplanowane na 1 kwietnia 2020 r. (prima aprilis). Jednak z powodu „pierwszego zamknięcia” spowodowanego pandemią nie mogło się odbyć. Wystawa została przeniesiona na 13 listopada (piątek). Niestety i ten termin nie okazał się szczęśliwy dla obu Artystek – nastąpiło „drugie zamknięcie”.

Mimo tego staramy się, aby w jak największym stopniu przybliżyć tę bardzo interesującą i niezwykle efektowną ekspozycję publiczności. Już teraz na stronie www.galeriatest.pl można zobaczyć zdjęcia z wystawy oraz katalog w wersji online. Niedługo pojawi się też krótki film, w którym same twórczynie opowiadają o swojej wspólnej wystawie oraz będzie możliwość wirtualnego zwiedzania – właśnie nad tym pracujemy.

Zespół Galerii Test

Wystawa czeka w galerii, na dowód przedstawiamy kilka zdjęć. 🙂 Poniżej publikujemy artykuł o ekspozycji, w takim kształcie jak ukazał się przed wernisażem.

Wystawa SHE & SHE to dwie różne postawy artystyczne wyrosłe na gruncie polskiej i amerykańskiej sztuki kobiet. Co je łączy? Multi-dyscyplinarność, aspekty malarskie, konstrukcyjne, wrażliwość na kolor, sensualność w podejściu do materii oraz swoisty „biologizm” i „organiczność” w logicznych i wyważonych kompozycjach, pełnych witalności i poczucia harmonii.

Jolanta Rudzka-Habisiak, Time Flow

Julie Oakes, Krzesło

Jolanta Rudzka-Habisiak i Julie Oakes ONA i ONA / SHE & SHE
Galeria Test

Wystawa Jolanty Rudzkiej-Habisiak i Julie Oakes zatytułowana SHE & SHE prezentuje dwie różne postawy artystyczne wyrosłe na gruncie polskiej i amerykańskiej sztuki kobiet. Prace Jolanty Rudzkiej-Habisiak cechuje ogromna rozpoznawalność. Z pewnością twórczość ta ściśle łączy się z tradycjami wypracowanymi w łódzkiej PWSSP (Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego), a immanentne cechy towarzyszące realizacjom artystki to dynamika oraz piękna synteza koloru, materiału i techniki. Zdyscyplinowane, podporządkowane organizującemu kompozycje rytmowi, precyzyjnie wykonane z ulubionych materii – skóry czy papieru przyciągają uwagę światłocieniowymi efektami, lekkością i elegancją formy. Proponują całą gamę odniesień, zapytań, suflują żartobliwe bon-moty, bywają przekorne i poetyckie. Artystka z łatwością porusza się w każdym z niosących odmienne wyzwania obszarów. Rozbudowane instalacje, realizacje przestrzenne, imponujące kompozycje „naściennne”, kameralne księgi i grafiki łączy ten sam stosunek do materii: nieustannie poznawczy, nieustannie eksperymentatorski.

Obszar artystycznych odniesień Julie Oakes obejmuje ochronę środowiska, prawa kobiet, spirytyzm, aktywizm artystyczny i korzyści płynące z różnorodności kulturowej. W swoich pracach wykorzystuje malarstwo, ceramikę, szkło, instalację i wideo. Ukończyła studia magisterskie w dziedzinie sztuk wizualnych na Uniwersytecie Nowojorskim, zdobyła także tytuł magistra nauk społecznych i politycznych w New School for Social Research w Nowym Jorku. Bez względu na temat, Julie Oakes charakteryzuje wizjonerskie podejście i wielka wrażliwość w narracji. Niezależnie od tego artystka zajmuje się z natury trudnymi tematami, czy przesuwa granice konstrukcji duchowych i feministycznych, jej bogata wyobraźnia i przenikliwa perspektywa podporządkowane są opanowaniu artystycznego kunsztu.

Twórczość obu artystek łączą multi-dyscyplinarność, aspekty malarskie, konstrukcyjne, wrażliwość na kolor, sensualność w podejściu do materii oraz swoisty „biologizm” i „organiczność” w logicznych i wyważonych kompozycjach, pełnych witalności i poczucia harmonii.

Wypowiedź Jolanty Rudzkiej-Habisiak

Jolanta Rudzka-Habisiak, Bryza II

Julie Oakes, It’s The Mask

Julie Oakes

Artystka wykorzystuje malarstwo, ceramikę, szkło, performance, instalację i wideo.
W 1994 r. Oakes otworzyła Headbones Gallery w Vernon, która działała do 2001 r. W 1998 r. Artystka przeprowadziła się do Nowego Jorku, gdzie ukończyła studia magisterskie w dziedzinie sztuk wizualnych na Uniwersytecie Nowojorskim, zdobyła także tytuł magistra Nauk Społecznych i Politycznych w New School for Social Research.

W 2005 roku Oakes i jej partner Richard Fogarty przeprowadzili się do Toronto. W 2010 roku zamieszkali w Vernon w Kolumbii Brytyjskiej, gdzie zaprojektowali i zbudowali Headbones Gallery i pracownię artystki. Prowadząc działalność artystyczną i literacką, Oakes pisała dla “Canon Magazine”, “New York”, “D’Arte International” i magazynu “Vies Des Arts” w latach 2004–2018. Jej trylogia powieści Human Sacrifice towarzyszyła wystawom indywidualnym Artystki w Kanadzie i Anglii. Pierwsza powieść Hooks została opublikowana przez Dundurn Press w roku 2010.

Artystka wystawiała przede wszystkim w Kanadzie (Kelowna, Montreal, Ontario, Salmon, Toronto, Vancouver, Vernon), w USA (Miami, Nowy Jork), a także w Europie – w Wielkiej Brytanii (Londyn), w Niemczech (Barmstaedt) oraz w Polsce (Łódź, Warszawa). Prace Oakes znajdują się w zbiorach publicznych, takich jak The Glenbow Museum, The Norman Mackenzie Art Gallery, The Mendel Gallery, Varley Art Gallery, The Vernon Performing Arts Centre, The AGSO, The Kenderdine Gallery, UBCO i The National Art Gallery of the Bahamas. Indywidualne wystawy prac Julie Oakes w kanadyjskim muzeum gliny i szkła – Canadian Clay and Glass Museum zatytułowane Swounds i Awestruck Calendar of Ecology były multimedialnymi instalacjami, które utorowały drogę jej obecnemu projektowi SHESHE – premiera w Penticton Art Gallery, Penticton, BC w listopadzie 2019 roku.

Jolanta Rudzka-Habisiak

Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi (dzisiejsza Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego), gdzie w 1985 roku uzyskała dyplom w Pracowni Tkaniny Unikatowej. Obecnie jest profesorem (od 2005 r.), Kierownikiem Pracowni Obiektu do Wnętrza, Dywanu i Gobelinu w macierzystej uczelni.

Brała udział w ponad 200 wystawach zbiorowych – polskich i międzynarodowych; miała 30 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Tworzy obiekty i instalacje, zajmuje się sztuką tkaniny, projektowaniem dywanów, ale także działaniami opartymi na grafice artystycznej i technikach autorskich. Obecnie pełni funkcję rektora Akademii: lata 2012–2020.

Jest laureatką prestiżowych nagród za swoje wyjątkowe dzieła, takich jak Nagroda Doskonałości, 1987 – Międzynarodowy Konkurs Tkaniny, Kioto, Japonia; I Nagroda Ministra Kultury i Sztuki – 4. Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Polskiej, Łódź; Złoty Medal 1992 – 7. Międzynarodowe Triennale Tkaniny, Centralne Muzeum Włókiennictwa, Łódź; 1998 Srebrny Medal i Medal Centralnego Muzeum Włókiennictwa, Łódź – 9. Międzynarodowe Triennale Tkaniny, Centralne Muzeum Włókiennictwa, Łódź; Grand Prix 2001 – 5. Międzynarodowe Bałtyckie Triennale Tkaniny Miniaturowej w Gdyni; Nagroda Specjalna 2013 – 14. Międzynarodowe Triennale Tkaniny, Centralne Muzeum Włókiennictwa, Łódź; 2019 – Wystawa Ab Ovo – Nagroda Prezydenta Miasta Łodzi za najlepsze wydarzenie kulturalne w 2018 roku.

Prace artystki znajdują się w kolekcjach: Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Sztuki Dekoracyjnej w Kopenhadze, Fundacji Kulturalnej Nikolaj w Kopenhadze, Savaria Museum w Shombathely, Węgry, Girona Art Museum, Girona, Hiszpania, Racine Art Museum, Wisconsin, USA, China Printmaking Museum, Guanlan, Shenzen i w prywatnych zbiorach w kraju i na świecie.

Małgorzata Wróblewska Markiewicz w tekście do katalogu towarzyszącemu wystawie pisze:

Prace Jolanty Rudzkiej-Habisiak cechuje ogromna rozpoznawalność. Zdyscyplinowane, podporządkowane organizującemu kompozycje rytmowi, precyzyjnie wykonane z ulubionych materii: skóry, papieru oraz lnu i jedwabiu przyciągają uwagę światłocieniowymi efektami, lekkością i elegancją formy. A przy tym proponują całą gamę odniesień, zapytań, suflują żartobliwe bon-moty, bywają przekorne i poetyckie.

Artystka operuje rozmaitymi odmianami i narzędziami abstrakcyjnego sposobu obrazowania, acz jej debiut osadzony był w nurcie figuracji. Taki początek niewątpliwie łączył się z tradycjami pracowni dyplomowej w macierzystej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, z silnym wówczas zwrotem tkaninowców ku formułom wypływającym z fotograficznych strategii opisywania rzeczywistości i (zapewne) z ciekawości własnej w mierzeniu się z wyzwaniami warsztatowymi i kompozycyjnymi niesionymi przez wielkoformatowy gobelin. (…)

(…) Artystka sięgnęła po papier, a następnie po jedwab. Zaczęło się skromnie: od niewielkich formatami Maponów, jeszcze u schyłku lat 80. Skórzaną materię zastąpiły znane już wąskie paski, tym razem cięte z barwnych map hipsometrycznych. Fakturowane reliefy „opisywały” Kolorowe światy, stawały się Przewodnikami w podróży zamkniętymi w kameralnych formach (60–70 x 55 cm), coraz częściej nawiązujących do postaci otwartej księgi. Ogromniały w wieloelementowych instalacjach zestawianych z trójkątnych żagli: siedmiu nieruchomych, jak w Ciszy (nagrodzonej Srebrnym Medalem oraz Medalem Centralnego Muzeum Włókiennictwa na 9. Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi w 1998) lub zyskiwały możliwość ruchu osadzone na drewnianych podwoziach bojerów (Regaty – skonstruowane w Salinie podczas plenerowego Smoky Hill River Festival, USA 1999).

Największą ze swych kompozycji przestrzennych – monumentalny (250 x 450 x 450 cm) czteroczęściowy Oddech (1992) – artystka zbudowała z białego papieru. Kaskadowo zwisające pasma, zakończone węzłami barwionymi na niebiesko, wpisała w potężne, acz proste geometryczne bryły, paradoksalnie ulotne, szeleszczące i poruszające się przy każdym ruchu powietrza. Zawieszone w przestrzeni, przenikane światłem, traciły swój realny wolumen na rzecz ułudnej iluzji. Ten zabieg w fantasmagorycznym operowaniu materią w przestrzeni najdoskonalej ujawnił się w Cieple (1996). Regularny kształt odwróconego, rozciętego na cztery części, stożka wypełniają pasma kremowo-żłótawego jedwabiu, zakończone drobnymi węzłami. Harmonia formy, proporcji, barwy – zastosowanych w delikatnej, zwiewnej tkaninowej materii – zachwyca, budzi refleksje. Prawdziwie zjawiskowe Ciepło (250 x 250 x 450 cm) miało pierwszą publiczną prezentację w opiniotwórczej Galerii Krytyków Pokaz (1996). Kruche i delikatne przewędrowało z wystawami jedwabnego medium przez europejskie sale wystawiennicze. (…)

(…) Artystka z łatwością porusza się w każdym z niosących odmienne wyzwania obszarów. Rozbudowane instalacje, realizacje przestrzenne, imponujące kompozycje „naścienne”, kameralne księgi i grafiki łączy ten sam stosunek do materii: nieustannie poznawczy, nieustannie eksperymentatorski, nieustannie otwarty. Jak w soczewce widać go wyraziście w formach najmniejszych – w miniaturach. Darzy je szczególną atencją. Są w dużej mierze laboratorium nowych pomysłów, bywają zapowiedzią kolejnych artystycznie kroków, a przy tym nie mają charakteru fragmentarycznych prób. Powstające równolegle do „głównego” nurtu przyniosły Jolancie Rudzkiej-Habisiak nie tylko mnóstwo satysfakcji, ale i uznania. Gościły na prestiżowych konkursowych przeglądach (…).

Koordynator: Apoloniusz Węgłowski test@mik.waw.pl tel. 22 622 66 83.
Kontakt: Anna Hlebowicz tel. 691 219 449.