Maja Komorowska (Maria Tyszkiewicz) urodzona 23 grudnia 1937 roku w Warszawie.

Aktorka teatralna i filmowa, pedagog. Profesor Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, związana z tą uczelnią od 1983 roku. W 1960 roku ukończyła Wydział Aktorski (Oddział Lalkarski) krakowskiej PWST. W 1963 roku zdała eksternistyczny egzamin aktorski. Debiutowała w 1960 roku w Teatrze Groteska w Krakowie, gdzie pracowała w sezonie 1960/61. W sezonach od 1961/62 do 1967/68 należała do zespołu Teatru 13 Rzędów w Opolu – przekształconego w 1962 roku w Teatr Laboratorium (od 1965 roku z siedzibą we Wrocławiu) – pod kierunkiem Jerzego Grotowskiego. Wystąpiła w pierwszym wariancie Akropolis oraz zagrała rolę Tarudanta w Księciu Niezłomnym. Po siedmiu latach pracy w teatrze Jerzego Grotowskiego weszła do zespołu wrocławskiego Teatru Współczesnego i była jego aktorką sezonach 1968/69 i 1969/70, a później w sezonach 1970/71 i 1971/72 Teatru Polskiego we Wrocławiu. Od 1972 roku jest w zespole Teatru Współczesnego w Warszawie. Pracowała z wieloma wybitnymi reżyserami teatralnymi: Erwinem Axerem, Maciejem Englertem, Jerzym Grotowskim, Jerzym Jarockim, Helmutem Kajzarem, Jerzym Krasowskim, Krystyną Skuszanką, Bohdanem Korzeniewskim, Krystianem Lupą, Krzysztofem Warlikowskim oraz filmowymi: Krzysztofem Kieślowskim, Tadeuszem Konwickim, Andrzejem Wajdą, Krzysztofem Zanussim, Edwardem Żebrowskim i innymi.

Grała w filmach polskich i zagranicznych, m.in takich jak: Życie rodzinne, Za ścianą, Bilans kwartalny, Rok spokojnego słońca, Cwał w reżyserii Krzysztofa Zanussiego, Dekalog I w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego oraz Wesele, Panny z Wilka, Katyń w reżyserii Andrzeja Wajdy. Stworzyła ponad 30 znaczących ról w spektaklach teatru telewizji. Aktualnie gra w spektaklach: Mimo wszystko J. Murrella w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza w Teatrze Współczesnym oraz w Szczęśliwych dniach S. Becketta w reżyserii Antoniego Libery gościnnie w Teatrze Dramatycznym (premiera w 1995 roku).

Bardzo ważne dla Niej są spotkania z publicznością w wielu miastach Polski i zagranicy, na których m.in czyta wiersze wybitnych poetów. Jeździ na nie od wielu lat. Otrzymała wiele nagród polskich i zagranicznych za wybitne kreacje aktorskie, m.in. Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski – styczeń 2011 na Wawelu, oraz francuskie insygnia Komandora Orderu Sztuk i Literatury (listopad 2010) – przyznane przez Ambasadę Francji.

Zaangażowana w sprawy społeczne, w czasach stanu wojennego pracowała w Prymasowskiej Radzie Społecznej oraz w Komitecie Pomocy Internowanym i ich Rodzinom, później w S.O.S z Jackiem Kuroniem. Dziś jest członkiem Rady Hospicjum Onkologicznego. W 1993 roku ukazała się książka autorstwa Mai Komorowskiej 31 dni maja (Wydawnictwo Tenten), w 2004 roku „Pejzaż” – rozmowy Barbary Osterloff z Mają Komorowską (Oficyna Wydawnicza Errata), a w 2014 Pytania, które się nie kończą – książka napisana z Tadeuszem Sobolewskim (wydana przez Mazowiecki Instytut Kultury we współpracy z Wydawnictwem Czuły Barbarzyńca Press).

Zobacz: Idę, ciągle idę – czytanie twórczości Anny Świrszczyńskiej – 3 x KOMOROWSKA

Maja Komorowska Fot. Rafał Latoszek