Na wystawie zostaną zaprezentowane cztery utwory VR, które powstały w ramach działalności Laboratorium Narracji Wizualnych przy Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

Nic nie umiera, bo niczego nie ma, a przecież wszystko jest

wystawa doświadczeń wirtualnych vnLab

21 lutego – 28 marca 2025 r. | Galeria XX1
wernisaż 21 lutego (pt.) 18:00
wstęp wolny
wystawa dedykowana widzom od 16. roku życia

Tytuł wystawy Nic nie umiera, bo niczego nie ma, a przecież wszystko jest został zaczerpnięty z wypowiedzi Marii – bohaterki jednego z prezentowanych na wystawie doświadczeń VR. Choć sens słów odnosi się bezpośrednio do fabuły projektu Umarłe miasto, to stanowi ciekawy kontekst odbioru wystawy – zarówno pozostałych narracji, jak i samej technologii. Ambicją pokazywanych utworów jest stworzenie takich warunków immersji, aby każda z osób uczestniczących mogła przeżyć doświadczenie na poziomie emocjonalnym. Niejednokrotnie osoby twórcze zapraszają do kontemplacji nad trudnymi wątkami, takimi jak przemijanie, zdrowie psychiczne czy śmierć, jednocześnie proponując bezpieczne, wirtualne warunki do mierzenia się z nimi. Na wystawie zostaną zaprezentowane cztery utwory VR, które powstały w ramach działalności Laboratorium Narracji Wizualnych przy Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

Ambicją pokazywanych utworów jest stworzenie takich warunków immersji, aby każda z osób uczestniczących mogła przeżyć doświadczenie na poziomie emocjonalnym.

Na wystawie są prezentowane prace:

• Dead City, Krzysztof Grudziński
• Self, Patryk Jordanowicz, Tadeusz Chudy
• Simple Song About Death, Maciej Czuchryta, Marta Wieczorek
• Wish You Were Here, Michał Stankiewicz

O wystawie

W przestrzeni między tym, co namacalne, a tym, co wyobrażone, rozwija się opowieść o odchodzeniu. Technologia VR staje się tu medium pozwalającym przekroczyć granice fizyczności, by dotknąć tego, co nieuchwytne – straty, przemijania, rozpadu. Wystawa, prac  Laboratorium Narracji Wizualnych łódzkiej Szkoły Filmowej, jest próbą stworzenia przestrzeni, w której widz może bezpiecznie konfrontować się z różnymi wymiarami utraty.

Odchodzenie przybiera tu wiele form. Jest jak nurt rzeki, która zabiera ze sobą wspomnienia i tożsamości, pozostawiając po sobie jedynie ślady w zbiorowej pamięci. Jest jak powolne zacieranie się granic między zdrowiem a chorobą, gdzie każdy krok w stronę wyzdrowienia może być jednocześnie krokiem w głąb własnych lęków. W końcu, jest jak znikające drzewo orzecha za oknem, ustępujące miejsca nowym budynkom – nieubłagany proces transformacji, w którym każde „teraz” natychmiast staje się „kiedyś”.

Prezentowane na wystawie utwory stają się przestrzenią kontemplacji nad naturą przemijania. Miasto pogrążone w pandemicznej pustce wypełnia się cyfrowym życiem, podczas gdy jego mieszkańcy kultywują pamięć o tym, co utracone. Mitologiczna podróż przez zaświaty przekształca się w medytację nad własną śmiertelnością, a intymne spotkanie z chorobą staje się pytaniem o granice empatii i możliwość prawdziwego zrozumienia cudzego doświadczenia.

Paradoksalnie, to właśnie w wirtualnej przestrzeni odnajdujemy najbardziej ludzki wymiar odchodzenia. Technologia VR nie służy tu eskapizmowi czy tworzeniu alternatywnej rzeczywistości – jest raczej narzędziem pogłębionego doświadczania tego, co najbardziej fundamentalne w ludzkim losie. W bezpiecznej przestrzeni wirtualnego doświadczenia możemy zmierzyć się z własnym lękiem przed stratą, z niepewnością jutra, z nieuchronnością przemijania.

Tytuł wystawy, zaczerpnięty z jednego z prezentowanych utworów, staje się kluczem do zrozumienia tej paradoksalnej natury bytu i niebytu. W świecie, gdzie „nic nie umiera, bo niczego nie ma, a przecież wszystko jest”, każde zniknięcie jest jednocześnie transformacją, każda strata początkiem nowej opowieści. Wystawa nie oferuje łatwych odpowiedzi ani pocieszenia – zamiast tego zaprasza do wspólnej podróży przez obszary pamięci, żałoby i przemiany, pokazując, że w epoce wszechobecnej wirtualności wciąż możemy odnaleźć prawdę o najbardziej fundamentalnych aspektach ludzkiego doświadczenia.

• Artyści i artystki: Tadeusz Chudy, Maciej Czuchryta, Krzysztof Grudziński, Patryk Jordanowicz, Michał Stankiewicz, Marta Wieczorek
• Kuratorka: Anna Szylar
• Produkcja: Milena Stryjewska, Maria Modzelan, Paulina Komarowa
• Oprawa graficzna: Zofia Kofta
• Scenografia: Antonina Wolska
• Organizator: Mazowiecki Instytut Kultury
• Partnerzy: Laboratorium Narracji Wizualnych

• Patronat medialny: Notes Na 6 Tygodni