11 marca, Warszawa | Portrety Choreograficzne: Anna Godowska i Sławomir Krawczyński

„Opowiemy o snach, o C.G. Jungu i jego kontynuatorach oraz o tym, jak z fascynacji światem snów wyrosła nasza metoda pracy” – Godowska i Krawczyński prowadzą prekursorski projekt, którego celem jest zastosowanie filozofii i metodologii psychologii zorientowanej na proces Mindell’a oraz psychologii analitycznej Junga w praktyce tańca i teatru.

Anna Godowska Fot. Materiały promocyjne

Portrety Choreograficzne: Anna Godowska i Sławomir Krawczyński

11 marca 2021 r. (czw)  19:00

Bilety: 20 zł 

„Lecture and performance poświęcony naszej artystycznej podróży. Opowiemy o snach, o C.G. Jungu i jego kontynuatorach oraz o tym, jak z fascynacji światem snów wyrosła nasza metoda pracy. Pokażemy także, w jaki sposób każdy z pięciu zmysłów może nas poprowadzić do tańca. Tak naprawdę opowiemy o tym co bardzo stare, zapomniane, a przecież piękne i wspaniałe. Będzie filozoficznie, metafizycznie, teoretycznie z elementami pokazu video i oczywiście praktycznie.”

Anna Godowska

Choreografka, tancerka, pedagog tańca współczesnego. Taniec jest dla niej wyjątkową formą ekspresji ludzkiej duchowości, a jednocześnie sposobem na jej zgłębianie. W 2001 roku razem z reżyserem Sławomirem Krawczyńskim i kompozytorem Dominikiem Strycharskim założyła Teatr Bretoncaffe, gdzie pracowała jako choreograf i tancerka – w sumie dwanaście spektakli zrealizowanych w ciągu dziewięciu lat działalności oraz liczne prezentacje spektakli w Europie. Pierwszy spektakl teatru „Lustro” zdobył główną nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

W poszukiwaniach na polu tańca artystka przekracza traktowanie go jako zwykłej, fizycznej techniki pracy z ciałem

Od 2005 roku wraz ze Sławomirem Krawczyńskim współpracują przy realizacji projektu badawczo-artystycznego Taniec Śniącego Ciała autorstwa Krawczyńskiego, inspirowanego metodologią Psychologii Zorientowanej na Proces Arnolda Mindella. Projekt ten realizowany jest przez Teatr Bretoncaffe we współpracy z Akademią Psychologii Zorientowanej na Proces w Warszawie i obejmuje zarówno pracę nad spektaklami, jak i warsztaty. W swoich poszukiwaniach na polu tańca artystka przekracza traktowanie go jako zwykłej, fizycznej techniki pracy z ciałem. W obręb działalności artystycznej i edukacyjnej Godowska włącza inspiracje i elementy metod pochodzące z innych dziedzin, tj. psychologia, psychoterapia, praktyki duchowe. Taniec uznaje nie tylko wyjątkową formę ekspresji duchowości, ale również sposób na jej odkrywanie.

Sławomir Krawczyński

Reżyser teatralny, dramatopisarz, scenarzysta, badacz. Czterokrotny stypendysta MKiDN. Rezydent Centre national de la danse w Paryżu, Centrum Maison Folie w Mons, THEOREM Residency Project, programu VARP Funduszu Wyszehradzkiego. Wspólnie z Anną Godowską był liderem Teatru Bretoncaffe. Od 2004 r. prowadzą prekursorski projekt badawczo-artystyczny Święto Snów, którego celem jest zastosowanie filozofii i metodologii psychologii zorientowanej na proces Mindell’a oraz psychologii analitycznej Junga w praktyce tańca i teatru. Laureat wielu nagród na festiwalach teatralnych w Polsce.

Autor i realizator projektu badawczego inspirowanego metodologią psychologii zorientowanej na proces Arnolda Mindella

W 2015 r. otrzymał nagrodę MKiDN za wkład w rozwój tańca współczesnego w Polsce. Od lat prezentuje projekty w ramach programów fundacji Ciało/Umysł. Ostatni to koprodukcja spektaklu „Bataille i świt nowych dni”. Autor i realizator projektu badawczego grupy pt. Taniec śniącego ciała (od 2004), inspirowanego metodologią psychologii zorientowanej na proces (w skrócie: POP) Arnolda Mindella. Projekt ten odbywa się we współpracy z Akademią Psychologii Zorientowanej na Proces w Warszawie. Jest laureatem wielu nagród na festiwalach teatralnych w Polsce oraz filmowych w Polsce i zagranicą. Inscenizacja debiutanckiej sztuki Krawczyńskiego – a zarazem pierwszy spektakl teatru Bretoncaffe – Lustro. Byliśmy tam któregoś dnia, lecz zdążyliśmy zapomnieć otrzymała jedną z głównych nagród VIII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2002).

O Portrecie choreograficznym

Portret choreograficzny poświęcony jest prezentacji współczesnych choreografów polskich i przedstawieniu ich sylwetek szerszemu odbiorcy. Projekt ma zadanie przybliżenie sztuki tańca poprzez pokazanie motywacji i determinacji jej twórców. Każdy z zaproszonych artystów, reprezentujących różnorodne formy i techniki tańca,  sam zdecyduje w jakiej formie zechce zaprezentować swój „portret” na scenie. Każde wydarzenie będzie premierą i każde będzie niepowtarzalne. Współczesny taniec postrzegany jest jako elitarna dziedzina sztuki, niezrozumiała dla przypadkowego odbiorcy przez co unikana i odrzucana.. Pojęcie „choreograf” wielu, szczególnie młodym , odbiorcom kojarzy się jedynie z nazwiskiem w zapowiedzi lub programie. Z tych obserwacji powstał pomysł projektu „Portret choreograficzny’ mającego za zadanie pokazania zawodu choreografa nie poprzez prezentację gotowego spektaklu a „przedstawienie się” kreatywne artysty w mniej zamkniętej formie. Zaproszony choreograf przygotuje godzinny spektakl. Zadaniem będzie „sportretowanie” siebie poprzez swoją pracę, Nie narzucamy żadnej formy wieczoru. Może to być opowiedzenie o technice którą wybrał w tańcu, coś co zawsze chciał zrobić artystycznie ale z różnych powodów nie zrealizował pomysłu, skrót drogi kariery, retrospekcja filmowa, spektakl do którego chciałby wrócić etc. Artysta może wystąpić sam lub w towarzystwie innych tancerzy – w zależności od zamierzonej przez niego koncepcji wieczoru. Wierzymy że poprzez sztukę możemy komunikować się na wielu różnych płaszczyznach i wzajemnie się uczyć i inspirować.

Koordynator: Magdalena Chabros (MIK) m.chabros@mik.waw.pl tel. 885 820 066, 22 586 42 04.

Sławomir Krawczyński Fot. Materiały promocyjne

Czytaj również: Lustra ze znów, recenzja ze spektaklu Sandry Wilk, Strona Tańca.PL