Ofiarami ludobójstwa są nie tylko zabici, ale też ocaleni

Ptaki śpiewają w Kigali – projekcja i dyskusja
Goście: Reżyser filmu – Joanna Kos-Krause oraz Aleksandra Chrzanowska
15 listopada 2021 r. (pon)  19:00 | Kinosfera
Wstęp wolny – obowiązkowe wejściówki

Jest rok 1994. Po tym, jak w Kigali zestrzelono samolot prezydenta Rwandy, trwają rozruchy między plemionami Tutsi i Hutu. W ciągu trwających stu dni czystek z rąk ekstremistów ginie około miliona ludzi. Świadkiem tych wydarzeń jest Anna (Jowita Budnik) – polska ornitolog, która przyjechała do Afryki, aby prowadzić badania nad spadkiem populacji sępów w Rwandzie. Gdy zaczyna się ludobójstwo, Polka ratuje przed śmiercią młodą dziewczynę z plemienia Tutsi – Claudine (Eliane Umuhire). Anna umożliwia ocalonej ucieczkę do Polski. Po przylocie do kraju kobiety próbują otrząsnąć się z koszmarnych przeżyć, ale nie są w stanie wpisać się w rutynę codziennego życia. Pewnego dnia, po upływie kilku lat, Claudine decyduje się na powrót do ojczyzny. Anna postanawia wyruszyć wraz z nią w tę niezwykle emocjonalną podróż do w głąb Afryki i traumatycznych wspomnień.

Napędzające fabułę ludobójstwo w Ruandzie tylko szczątkowo zostaje ukazane na oczach widza, funkcjonuje raczej jako widmo straszące wyobrażeniem o jego brutalności

• Reżyseria i scenariusz: Krzysztof Krauze, Joanna Kos-Krauze
• Zdjęcia: Krzysztof Ptak, Wojciech Staroń, Józefina Gocman,
• Muzyka: Paweł Szymański
• Produkcja: Kosfilm,
• Występują: Jowita Budnik, Eliane Umuhire, Witold Wieliński i in.
• Czas trwania: 113 min.

Dyskusja

Pokaz Ptaków… będzie wstępem do dyskusji o obecnej sytuacji społeczno-politycznej na wschodzie Polski. Choć pierwsza wersja scenariusza powstała przed kilkunastoma laty, gdy nikt nie przewidywał kryzysu migracyjnego na taką skalę, film małżeństwa Krauze doskonale wpisuje się we współczesny kontekst geopolityczny. W dyskusji przed filmem wezmą udział: reżyserka Joanna Kos-Krauze oraz  Aleksandra Chrzanowska.

Opinie krytyków

• Siła Ptaków… polega w dużej mierze właśnie na tym, że wszystkie związane z traumą emocje reprezentowane są przez kadrowanie i kolorystykę, lecz nigdy nie zostają wyrażone wprost. Krauzowie cały czas przypominają jednak, że ofiarami ludobójstwa zawsze są nie tylko zabici, ale też ocaleni – Grzegorz Fortuna Jr. EKRANy
• Joanna Kos-Krauze reżyseruje przede wszystkim uwagę widza, podkreśla to, co uważa za istotne do zakomunikowania i odsuwa na dalszy plan wątki, które mogłyby zaburzyć refleksyjny charakter opowieści. W efekcie napędzające fabułę ludobójstwo w Ruandzie tylko szczątkowo zostaje ukazane na oczach widza, funkcjonuje raczej jako widmo straszące wyobrażeniem o jego brutalności – Jarosław Kowal, Kino.Trójmiasto.pl
• Ptaki śpiewają w Kigali to cichy krzyk rozpaczy i otwarta rana. Uderzający obraz niemocy i bezradności, w której nie potrafimy zrozumieć, czemu sąsiad zabija sąsiada. Na niektóre pytania nigdy nie poznamy odpowiedzi, a to czy przebaczymy i pogodzimy się z przeszłością zależy wyłącznie od nas. Ważne, aby nigdy nie zapomnieć – Krzysztof Połaski, Telemagazyn

O Kinosferze

Kinosfera to projekcje filmów z audiodeskrypcją (dla osób z niepełnosprawnością wzroku), z napisami dla niesłyszących oraz pętlą indukcyjną dla osób słabosłyszących. Dyskusja po filmie tłumaczona jest na polski język migowy.

Napisy dla niesłyszących są realizowane w ramach projektu Rodzina Kinomaniaków 2.0, finansowanego ze środków M. St. Warszawy.