Punktem wyjścia do pracy nad spektaklem “FeFerdydurke” stało się doświadczenie nowej edukacji. Dwa lata temu w trakcie „lock downu” pomiędzy nauczycielskimi i uczniowskimi „gębami” postawiono ekrany komputerów, które stały się symbolem nowoczesnej szkoły – instytucji, która jednak nadal bryluje w różnych formach upupiania.

Spektakl FeFerdydurke reż. Dawid Żakowski
21 czerwca 2022 r. godz. 13:00 i 19:00
Bilety 20/10 zł na ewejsciowki.pl

Młodzi twórcy i performerzy z Teatru Maska / SCK we współpracy z reżyserem Dawidem Żakowskim, dramaturżką Patrycją Babicką oraz kompozytorką Katarzyną Piszek dokonują kolejnej dekonstrukcji polskiej klasyki literackiej i przyglądają się jej aktualności i autentyczności. Punktem wyjścia do pracy nad spektaklem “FeFerdydurke” stało się doświadczenie nowej edukacji. Dwa lata temu w trakcie „lock downu” wynikającego z sytuacji epidemiologicznej w Polsce i na całym świecie pomiędzy nauczycielskimi i uczniowskimi „gębami” postawiono ekrany komputerów, które niemal od razu stały się symbolem nowoczesnej szkoły. Szybko jednak okazało się, że technologie, które miały być nadzieją, stały się nowymi formami opresji, a sama szkoła nadal pozostaje instytucją, która bryluje w różnych formach upupiania. Nie chodzi tylko o relacje nauczyciel-uczeń, uczeń-uczeń, ale też o otoczenie, język, komunikację, konwenans, kicz.

Nie chodzi tylko o relacje nauczyciel-uczeń, uczeń-uczeń, ale też o otoczenie, język, komunikację, konwenans, kicz.

Wiwisekcji szkoły jako miejsca przekształcania i odkształcania osobowości jednostki dokonał Witold Gombrowicz w „Ferdydurke” w 1937 roku. Wytykany przez niego formalizm, niedojrzałość, anarchizm młodych, koturnowość starych wciąż zdają się być aktualnymi społecznie zagadnieniami.

O mocy pracy teatralnej z młodymi ludźmi, znajdującymi się w fazie często trudnego dojrzewania i metodzie opowiada reżyser spektaklu Dawid Żakowski podkreślając znaczenie i wartość działań artystycznych z młodzieżą:

„Narzędzia, które proponuję młodzieży w procesie poszukiwawczym i edukacyjnym pochodzą z teatru fizycznego, czyli działań opartych na ekspresji cielesnej; opierają się na technikach tańca współczesnego i nowej choreografii, co mocno wiąże się z poszukiwaniami cielesnej obecności w ogóle i obecności na scenie. Te narzędzia bezpośredniego kontaktu stwarzają możliwość rozwijania myślenia empatycznego, współdziałania, zespołowości, współodpowiedzialności i bezpieczeństwa, polegającego na opiekowaniu się swoją partnerką czy partnerem scenicznym w trakcie pracy zespołowej. Cały proces bardzo oddziałuje na wszystkich jej członków, także na mnie – będąc świadkiem treści generowanych przez młodych i wsłuchując się w nie, mam możliwość obcowania z bardzo świeżą materią. Innym ważnym narzędziem na moich zajęciach jest feedback, czyli informacja zwrotna, jaką każdy wyraża po próbie i po spektaklach. Każdy członek zespołu, bez wyjątku, wypowiada się na temat procesu i tego, co dzieje się w trakcie wykonywania zadań. Dotyczy to zarówno treningów fizycznych, działań improwizacyjnych, jak i dramaturgicznych. Feedback daje realną informację na temat tego, co się dzieje w grupie. Jest też narzędziem do nauki opowiadania o sobie i swojej pracy. Pozwala również kształtować autokreację. Ostatnio odkryłem dodatkowo zagadnienie feedbacku pozytywnego w kontrze do feedbacku negatywnego, czyli poszukiwanie pozytywnych stron naszej pracy, a nie krytykowanie tego, co się wydarza. Cała ta praca daje grupie poczucie bezpieczeństwa, pozwala na swobodne formułowanie myśli itd. Uważam, że wszystkie narzędzia, z których korzystamy podczas zajęć, pozwalają młodym lepiej odnajdywać się w przestrzeni społecznej.”

• Reżyseria: Dawid Żakowski
• Dramaturgia: Patrycja Babicka
• Muzyka: Kasai
• Kostiumy: Iwa Ostrowska
• Współpraca choreograficzna: Marta Kosieradzka
• Reżyseria światła: Tadeusz Perkowski

Występują: Paula Szewczyk – Profesorka, Paweł Mandziewski – Józio1, Maciek Feliga – Józio2, Mateusz Nguyen – Miętus, Konrad Duplicki – Syfon, Daria Dudek – Prymuska, Oliwia Białas – Nowoczesna, Kamila Borysiak – Anty-nowoczesna, Julia Duplicka – Uczennica, Julka Krysztowiak – Uczennica, Anna Dąbkowska – Uczennica, Samanta Dębowska – Uczennica, Matylda Szlacheta – Uczennica

• Produkcja: Sochaczewskie Centrum Kultury
• Koprodukcja: Stowarzyszenie Sztuka Nowa
• Partner: Mazowiecki Instytut Kultury w Warszawie

Zobacz: O spektaklu na fb

Pokaz spektaklu “FeFerdydurke” realizowany w Warszawie jest w ramach projektu Repertuar Sztuki Nowej 2022 realizowanego dzięki wsparciu finansowemu m.st Warszawa oraz ze środków z budżetu Województwa Mazowieckiego.