Tytuł wystawy odsyła do artykułów internetowych: według badaczy niektóre mózgi ofiar katastrofy spowodowanej erupcją Wezuwiusza zamieniły się w szkło.

Dominika Olszowy Mózg ofiary erupcji Wezuwiusza zamienił się w szkło
23 września – 2 listopada 2022 r. | Galeria Foksal
Otwarcie 23 września, 18:00
Finisaż 2 listopada, cały dzień
Oprowadzanie z tłumaczeniem na PJM 8 października, 14:00

Przyszłość maluje się ciemno, co ostatecznie, jak uważam, jest na tę przyszłość perspektywą najlepszą.

Rebecca Solnit, powołując się na cytat Virginii Wolf w eseju „Mrok Virginii: Przyjąć to, czego nie można wyjaśnić”, zwraca uwagę na potencjał mrocznej wizji przyszłości. Pozostawanie w niepewności i wykraczanie poza znane granice widzi jako sposoby eksploracji tego, co nieświadome. Cytat ten pochodzi z 1915 roku – początku pierwszej wojny światowej. Pobrzmiewające w nim poczucie smutku, niepokoju i przytłoczenia towarzyszy nam również dziś. Być może ludzkim odruchem jest łudzić się, że wszystko się jakoś ułoży. Brak kierunku, zagubienie i otwarcie na nieznane może jednak prowadzić do zaskakujących odkryć. Gdyby trwanie w mroku potraktować jako metodę, praca nad niniejszą wystawą byłaby jej realizacją.

Mrok, który spowija wystawę nie jest potworny. Przeciwnie – jawi się jako oswojony i zaprasza do rozgoszczenia się.

Artystka korzysta jednak z dobrze znanych estetycznych kodów: beżowych ścian, wykładzin z nadrukami i szklanych dekoracji. Mrok, który spowija wystawę nie jest więc potworny. Wręcz przeciwnie – jawi się jako oswojony i zaprasza do rozgoszczenia się. Tytuł wystawy odsyła do licznych artykułów internetowych, pojawiających się na przestrzeni kilku ostatnich lat. Według badaczy niektóre mózgi ofiar katastrofy spowodowanej erupcją Wezuwiusza zamieniły się w szkło. Olszowy, tak jak płynąca lawa, przekształca lotne w stałe. Trudno uchwytne odczucia krzepną i stają się „niesamowitymi” przedmiotami, kolejnymi „szklanymi mózgami”. Nie zaświecą one własnym światłem, ale zapewne pomogą skupić lub odbić najdrobniejsze rozbłyski. Być może właśnie dzięki nim uda nam się zobaczyć w mroku nowe drogi.

Kuratorka: Martyna Stołpiec m.stolpiec@mik.waw.pl