Joanna Drabik, Aleksandra Klimczak | CST: SITE-SPECIFIC „Strefa Otwarta” | CST, IV edycja 2023
11 września 2023 r.

Joanna Drabik

Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Ludomira Różyckiego w Bytomiu (2007) i pedagogiki baletowej Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie (2013). Laureatka konkursów baletowych w kraju i za granicą: III miejsce w XV Ogólnopolskim Konkursie Tańca w Gdańsku 2007, finalistka Międzynarodowego Konkursu Baletowego „Złote Pointy“ w Szczecinie oraz „Citta di Rieti“ we Włoszech. W tym samym roku zdobyła I miejsce w III Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym w Bytomiu. W 2007 roku otrzymała angaż w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, gdzie występowała w wielu spektaklach baletowych takich jak: Jezioro łabędzie (Irek Muchamiedow), Śpiąca królewna (Jurij Grigorowicz), Bajadera (Natalia Makarowa), Tristan, Kurt Weill, In Light and Shadow (Krzysztof Pastor), Concerto Barocco (George Balanchine), Artifact Suite (William Forsythe), Zielony stół (Kurt Jooss), Alpha Kryonia Xe (Jacek Przybyłowicz).

Jako artystka Polskiego Baletu Narodowego, po wykonaniu partii Wybranej w Święcie wiosny w wersjach Wacława Niżyńskiego i Maurice‘a Bejarta oraz Naszej Kobiety w balecie I przejdą deszcze… Krzysztofa Pastora, została awansowana na koryfejkę. W 2013 roku po raz pierwszy wzięła udział w V edycji warsztatów choreograficznych dla tancerzy Polskiego Baletu Narodowego. Zaprezentowała swoją pracę choreograficzną Kwartet (muz. W. Lutosławski Gry Weneckie, cz. I – Ad libitum). Następnie podczas kolejnych edycji warsztatów choreograficznych stworzyła etiudy choreograficzne: Szpile (muz. Tom Waits, Simón Díaz), Momentum (muz. M. Richter, J. Talbot), Mów don’t move (muz. N.Jaar, Ugress, N. Simone), coś pomiędzy (muz. Nino Rota, Tom Waits, Stereo Total i Kevin Morby). Dwie ostatnie z wymienionych choreografii prezentowała podczas festiwalu Warsaw Dance Days. W 2018 roku została zaproszona do Opery Wrocławskiej, gdzie zrealizowała kolejny projekt choreograficzny z tamtejszymi tancerzami. W 2019 roku przygotowała spektakl #hasztag #M19 z sopocką grupą tancerzy MOLOLO i w tym samym roku zdobyła III miejsce podczas Konkursu Choreograficznego w Tarnowie.

Prowadziła także liczne projekty edukacyjne dla młodzieży. W 2015 roku w ramach międzynarodowego projektu dla młodzieży stworzyła choreografię IN/OUT (muz. W. Kilar), która została zaprezentowana w Operze w Oslo oraz w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie. Współpracuje ze szkołami baletowymi w Warszawie i w Bytomiu przygotowując choreografie na konkursy baletowe i koncerty dyplomowe. Tworzy choreografie do spektakli operowych, m.in Don Giovanni W. A. Mozarta (2019) i Goplana W. Żeleński (2021). W 2021 roku jej ostatnia choreografia Kant została wyróżniona w programie Movie Flow – Polish Dance Film Showcase & Mentoring organizowanym przez Instytut Adama Mickiewicza.

Performerka wokalna: Aleksandra Klimczak

Dzięki szerokim tradycjom rodzinnym, z muzyką i innymi gałęziami sztuki obcowała od najmłodszych lat.  Ukończyła z wyróżnieniem studia na Wydziale Wokalnym Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie wybitnej śpiewaczki – Anny Radziejewskiej.

Jako dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego zrealizowała autorskie projekty: #Witkacy622 – performans na śpiewaczkę, elektronikę, harfę i flet (premiera Mózg Powszechny w Warszawie, czerwiec 2016) oraz Vox Animae Symphonialis Hildegard von Bingen #840retractavit (2019), którego audiowizualna transpozycja włączona w dyptyk voxMEDIAtive dostępna jest na platformach YouTube i Vimeo, dzięki programowi „Kultura w sieci” (bit.ly/voxMEDIAtive).

Nieustannie poszukuje niestandardowej drogi egzystencji śpiewaczki operowej, dążąc do przełamywania barier gatunkowych w muzyce i innych dziedzinach sztuki. Z jednej strony, w barokowym, klasycznym oraz późniejszym operowym i oratoryjno-kantatowym repertuarze, współpracuje z cenionymi narodowymi instytucjami kultury, występując w rolach takich jak: Female Chorus w The Rape of Lucretia, Miss Jessel w The Turn of the Screw, Rowan w The Little Sweep B. Brittena, Serpina w La serva padrona G. B. Pergolesiego, Papagena w Die Zauberflote W. A. Mozarta czy Pani w Nocy Kruków Z. Krauzego. Z drugiej zaś – intensywnie eksploruje przestrzenie szeroko pojętej współczesnej sztuki i wokalistyki, począwszy od intuicyjnej improwizacji, poprzez łączenie głosu z elektroniką czy fieldrecordingiem, a także rozszerzone techniki wokalne, aż po sztukę performance i audio-art.

Jej domeną są projekty, łączące operę z teatrem dramatycznym. Występowała między innymi w spektaklach: 28 dni w Teatrze Polskim w Poznaniu (reż. K. Siwińska), 16 psów. Rzecz o treserce zwierząt (39 Przegląd Piosenki Aktorskiej OFF, koncert na  śpiewaczkę, fortepian, piosenkarkę i elektronikę z  J. Szumacher i M. Walentynowicz w reż. K. Siwińskiej, muz. K Wołek), Kryształowym pałacu (2017, Wrocławski Teatr Współczesny, Michalak / Jakimiak, do którego stworzyła również opracowanie muzyczne), Bachantkach nagrodzonych na Forum Młodej Reżyserii w Krakowie.

Już podczas studiów jej artystyczne kroki kierowały się głównie ku współpracy z reżyserami i kompozytorami młodego pokolenia. Jej udziałem były liczne prapremiery, by wspomnieć operę Kepler Andrzeja Karałowa, Solastalgię Rafała Zapały w Teatrze Wielkim im. St. Moniuszki w Poznaniu czy streamingownane we wrześniu 2020 roku prawykonanie opery Do nieba Katarzyny Brochockiej z Muzycznego Studia PR im. Agnieszki Osieckiej.

Tworzy liczne autorskie projekty, w tym m.in. suitę na miasto i improwizujących muzyków w formie interaktywnej mapy SONOR URBIS (sonorurbis.pl), powstałą w ramach stypendium twórczego z Dzielnicy Ursynów m.st. Warszawy.

Współpracowała przy nagraniach słuchowisk radiowych, takich jak Mgła zdaje się przychodzić z zewnątrz (reż. L. Franczak, muz. M. Dymiter) dla Teatru Polskiego Radia oraz Zbiesione w Polskim Radio Opole (reż. M. i J. Mielcarek). Wraz z Antonim Beksiakiem tworzą duet Śniedź improwizujący głosami i elektroniką – w maju 2019 wystąpili jako pierwsi Polacy na prestiżowych targach muzyki poważnej Classical: NEXT w Rotterdamie.

Aleksandra Klimczak gościła na różnych scenach i festiwalach, m.in. Unsound, Classical: NEXT, The Huddersfield Contemporary Music Festival, Sacrum Profanum, Resonances w Galerii El, Instalakcje w Teatrze Nowym, Mózg Festiwal, NeoArte, Wratislavia Cantans, w Studiu Koncertowym Polskiego Radia, TW-ON, Polskiej Opery Królewskiej, Teatru Wielkiego w Poznaniu, Filharmonii im. A. Rubinsteina w Łodzi, Filharmonii Dolnośląskiej, Teatru Narodowego w Miskolc, Operze Novej w Bydgoszczy, Teatru Wybrzeże, Teatru Współczesnego we Wrocławiu, Teatru 6. Piętro, OPT Gardzienice, Teatru Polskiego w Poznaniu, Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego w Warszawie.

Swój warsztat wokalny doskonaliła pod okiem artystów, takich jak Maja S.K. Ratkje, Olga Szwajgier, Michael Chance, Teresa Żylis-Gara, Ingrid Kremling, Elizabeth Wilke, Anita Garanča, Marek Rzepka oraz Zofia Witkowska.