W Przekreślić wszystko Marii Stangret chodzi o zaakcentowanie charakterystycznego dla niej gestu przekreślenia, zdeprecjonowania, unicestwienia tego, co robiła w przeszłości, by móc wykreować coś nowego, coś zupełnie innego.

Maria Stangret Przekreślić wszystko
5 lutego – 18 marca 2022 r. | Galeria Foksal
Wstęp wolny

Wystawa malarstwa Marii Stangret zmarłej w 2020 roku, artystki związanej z Galerią Foksal od początku działalności tej placówki wystawienniczej, składać się będzie zarówno z obrazów pochodzących z pierwszych lat drogi twórczej Malarki, przypadającej na lata 50. XX wieku, jak i dzieł  powstałych w pierwszej dekadzie lat XXI wieku. Niektóre z tych prac będą miały tu swój ekspozycyjny debiut, a pozostałe po raz pierwszy będą gościć na wystawie w Galerii Foksal. Chociaż  chyba wszystkie etapy i metamorfozy twórczości Marii Stangret były prezentowane regularnie na wystawach w Galerii Foksal od 1967 roku, to z oczywistych względów nie wszystkie prace Artystki mogły zostać w tym miejscu pokazane.

W samej czynności podarcia, rozdarcia, oddarcia były gesty, poprzez które świstek papieru uzyskuje nową rangę, nowy byt. Tkwi w tym swoiste piękno przekreślenia wszystkiego, co dotychczas się robiło.

Aczkolwiek wystawa Przekreślić wszystko w pewien sposób wypełnia tę lukę, to z pewnością nie czyni tego wyczerpująco. W Przekreślić wszystko nie chodzi bynajmniej o to, aby pokazać w galerii dzieła, które nie były tu eksponowane, ale przede wszystkim o zaakcentowanie charakterystycznego dla tej Twórczyni gestu przekreślenia, zdeprecjonowania, unicestwienia tego, co robiła w przeszłości, by móc wykreować coś nowego, coś zupełnie innego.

ZOBACZ: Maria Stangret na temat swojego malarstwa w rozmowie z Jaromirem Jedlińskim (2003).

Gest „przekreślenia” pojawił się już we wczesnych pracach Artystki. Najdosłowniej objawił się w serii Pejzaży kontynentalnych, które Malarka pokazała w Galerii Foksal w 1967 roku. Wyrastał on niewątpliwie z informelu, którym młodą Artystkę „zaraził” jej późniejszy mąż Tadeusz Kantor w drugiej połowie lat 50. Informel dopuszczający przypadek, jako konstytutywny element pikturalnego dzieła, odwołując się do procesów wewnętrznych i żywiołowych, wyzwalał samą naturę i energię malowania, uwalniając je od wszelkich innych zależności. Informel w wydaniu Marii sprowadzał się do spontanicznego gestu, który pozostał w jej twórczości, w różnym natężeniu, w późniejszych okresach. Z tą spontanicznością wiązało się ryzyko i gdyby chcieć całą strategię twórczą Marii Stangret określić najkrótszą definicją, to byłoby to poszukiwanie swego miejsca w sztuce na zasadzie poszukiwania swego ryzyka.

Stojąc przed pustym płótnem, mam wciąż nieodparte wrażenie, że teraz muszę wszystko zrobić od początku, staranniej, tak jakbym zabierała się do kaligraficznego przepisywania stron starych zeszytów w nowym.

ZOBACZ: Nota biograficzna Marii Stangret

Kurator: Lech Stangret l.stangret@mik.waw.pl tel. 22 827 62 43